The Greek Community of Melbourne Lights the Greek Centre Red

The Greek Community of Melbourne Lights the Greek Centre Red

The Greek Centre lights up in red to mark the remembrance of the Pontian Greek Genocide (1916-1923), one of the darkest moments in Greece’s history.

The Greek genocide, which included the Pontian genocide instigated by the Ottoman Empire and the Turkish national movement, is one of the darkest chapters in all of Greece’s long history. It included massacres, forced deportations involving death marches, expulsions, executions, and the wholesale destruction of Eastern Orthodox cultural, historical, and religious monuments.

The red light on the Greek centre symbolizes the 350,000 fallen Pontian’s who were massacred by the Turkish army. The initiative was in cooperation of the Pontian Association and the GCM.

President of the GCM Bill Papastergiadis OAM, expressed his deep feelings “My grandma was born in Trabzon in Asia Minor, she was pushed out of her home and came to Greece in the early 20^th century. The courage, her strong ethics and her outstanding strength from within, was remarkable. My grandmother has fought and worked hard her whole life and she raised 4 children by herself in Kastoria. She witnessed the genocide and her wounds never healed. When she moved to Australia to raise me, one thing I remember vividly was that she was speaking to me in the Pontian dialect. After all these years I still remember her words, she said “Bill I can’t really talk about what happened to me but let’s move forward, always move forward”. These memories followed her and the least we could do today is to remember and honour the memory of all those innocent victims who suffered and lost their lives. Our decision today, to illuminate The Greek centre in red light is to let everyone know that our generation and the future generations will never forget."

---------------------------------

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΦΩΤΙΣΤΗΚΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΕΙ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Το Ελληνικό κέντρο, το κτήριο της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτώριας φωτίστηκε κόκκινο στα πλαίσια της Πρωτοβουλίας της Συντονιστικής επιτροπής για τις εκδηλώσεις Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού και των Ποντιακών Σωματείων της Μελβούρνης.

Ο αριθμός των θυμάτων του Ποντιακού Ελληνισμού που εξοντώθηκε με αποτρόπαιο τρόπο από τους Τούρκους ανέρχεται στους 353,000.

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Βασίλης Παπαστεργιάδης μοιράστηκε τις σκέψεις τους για την ημέρα « Η γιαγιά μου γεννήθηκε στην Τραπεζούντα της Μικράς Ασίας. Την έδιωξαν απο το σπίτι της και βρήκε καταφύγιο στην Καστοριά. Αυτή η υπερήφανη γυναίκα, πάλεψε σκληρά για να εξασφαλίσει και να μεγαλώσει τα 4 παιδιά της, χωρίς καμία βοήθεια. Οι πληγές της, όσα χρόνια και αν πέρασαν δεν επουλώθηκαν και οι μνήμες από εκείνη την ημέρα έμειναν βαθιά χαραγμένες μέσα της. Η γιαγιά μου μετανάστευσε στην Αυστραλία και με μεγάλωσε,ακόμα με ακολουθούν ύστερα ύστερα απο χρόνια τα λόγια της, όταν μου μιλούσε στην Ποντιακή διάλεκτο, μου έλεγε «Βασίλη δεν μπορώ να μιλήσω για το παρελθόν αλλά ότι και να έγινε πρέπει να κοιτάμε μπροστά,πάντα να κοιτάς μπροστά».

Θεωρούμε χρέος μας να τιμήσουμε σήμερα, όλες αυτές τις οικογένειες που υπήρξαν θύματα αυτής της γενοκτονίας. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι με αυτή την μικρή κίνηση να υπενθυμίσουμε στον κόσμο αλλά και τις επόμενες γενιές ότι η μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ποντίων είναι ακόμα ζωντανή»!

Ο Ποντιακός ελληνισμός από τα μέσα του 19ου αιώνα γνώρισε σημαντική εμπορική, οικονομική, πνευματική, κοινωνική και πληθυσμιακή αύξηση. Ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα η άλλοτε πανίσχυρη Σουλτανική Ηγεμονία παρουσίαζε φθίνουσα πορεία. Αυτό το γεγονός οδήγησε στην ίδρυση του κινήματος των Νεότουρκων με σκοπό να μεταρρυθμίσουν το εσωτερικό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όμως ο έντονα εθνικιστικός χαρακτήρας του κινήματος φανερώθηκε πολύ γρήγορα εκπονώντας το σχέδιο τους για τον διωγμό του χριστιανικού πληθυσμού και εκτουρκισμού της περιοχής. Με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτόπισαν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων ¨ταγμάτων εργασίας». Σε αυτά, αναγκάζονταν να υπηρετήσουν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στον Οθωμανικό στρατό. Τους εξωθούσαν να δουλεύουν κάτω από αντίξοες και εξοντωτικές συνθήκες εργασίας. Οι περισσότεροι που υπηρέτησαν στα τάγματα εργασίας πέθαναν από την πείνα, τις κακουχίες και τις αρρώστιες. Οι Ελληνοπόντιοι αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους κατέφυγαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ότι είχε απομείνει.

Οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια.